jorro schreef: ↑13-05-2024 08:48
Het gaat mij om de gelatenheid die ik overal bespeur, zowel op het veld als onder de supporters. Het lijkt wel alsof het ons niets doet. We staan er een beetje schouderophalend bij te kijken en gaan dan weer over tot de orde van de dag. Ik zeg niet dat we het hoofdgebouw moeten bestormen, seizoenkaarten niet moeten verlengen of de training moeten verstoren met een capuchonnetje op. Maar ook ons kan het zomaar overkomen dat we af moeten dalen naar de KKD. Ook sc Heerenveen kan degraderen. Staan we dan ook nog zo gelaten op de tribune te kijken en schouders op te halen? Ik ga er maar weer eens een mailtje aan wagen richting de club. Levert natuurlijk geen bal op, maar het lucht mij wel op denk ik
Gelatenheid? Ik ervaar dat echt heel anders. Qua support (en in mijn ogen dus beleving) hebben we juist ontzettende stappen gemaakt de afgelopen jaren. En niet alleen op de Noord tribune, maar zelfs op Oost, West en Zuid.
We hebben juist met z'n allen (supporters én spelers) twee seizoenen geleden een omslag weten te creëren, vanuit 'mogelijke degradatie' naar het uiteindelijk behalen van de Play-offs. Vorig seizoen opnieuw de Play-offs weten te halen. Ook dit seizoen hebben we die lijn door weten te trekken. Volle support tijdens de wedstrijden (uit en thuis), maar ook ons ongenoegen laten blijken op de momenten dat het ons tegenstond (na de 0-3 tegen Excelsior richting Kees, GAE, Utrecht, PSV etc). In die wedstrijden hebben we het al laten liggen en dan lijkt het mij niet meer dan logisch dat het zondag wellicht inderdaad een beetje 'gelaten' was tijdens de wedstrijd. Wat hadden we nog meer moeten doen dan het fluitconcert en het massaal het stadion verlaten na laatste fluitsignaal (ik ben overigens toch blijven zitten, omdat ik me daar beter bij voelde, maar kon het volkomen begrijpen dat veel dat niet hadden)?
Ook voor mij voelt dit seizoen echt als verloren; er had zoveel meer ingezeten. Zowel qua eindresultaat als vermaak. Ook ik ben blij dat Kees weg is en dat we straks hopelijk weer herkenbaarder voetbal gaan spelen. Er zijn genoeg en ook zware uitdagingen binnen de club (en er gaat nog steeds genoeg mis), maar ik heb juist ook het gevoel dat we na jaren wel weer ergens langzaam naartoe aan het bouwen zijn, in plaats van nog steeds in verval zijn.
Ik kan oprecht zeggen dat ik dat hét enige voordeel vind van onze mindere jaren/verval, dat we met een groep supporters zijn overgebleven waar ik me meer mee kan identificeren. Alsof er een hele andere groep supporters zijn overgebleven de laatste jaren (een beetje wat je had tijdens Europese avonden in onze glorie jaren. Daar kwam ook altijd net een ander publiek op af. Ik kon toen ook meer genieten van een fanatiek, maar niet 100% gevuld stadion, dan tijdens de competitie wedstrijden die altijd uitverkocht waren).
