Pfff, lekkere manier van een discussie voeren heb jij zeg.
Tuurlijk kan het lastig zijn als er iemand bij je in de buurt zit die rookt, maar in onderling overleg kom je daar echt wel uit. Bij jou meen ik echter een hoog "ja maar, ik wil" gehalte te bespeuren. "Ik heb er last van, dus iedereen moet zich aan mij aanpassen"
Wat is de volgende stap? Dat je op straat ook niet meer mag roken omdat er mensen in de buurt zouden kunnen zijn die niet tegen rook kunnen? Dat je met de jaarwisseling geen vuurwerk meer mag afsteken omdat het slecht voor het mileu is? Dat je never nooit niet meer Bengaals vuur in een stadion af mag steken?
Het begint steeds meer een trend te worden dat mensen zich druk gaan maken om de kleinste dingen, en dat vervolgens de overheid betuttelend op moet gaan treden omdat men er, als burger zijnde, onderling niet uit kan komen. Lage frustratietolerantie, weinig tot geen begrip voor de mening van een ander.
Even voor alle duidelijkheid, ik rook niet, vind het ook goor, maar ik heb in het stadion nog nooit last gehad van het feit dat mensen voor me zaten te roken (en dat gebeurde echt wel).
Ergo, roken, we komen er samen wel uit.
