Onderstaand stuk heeft afgelopen weekend in de krant gestaan. Heb even getwijfeld of ik het zou plaatsen, omdat het een stuk van mezelf is. Toch maar gedaan. Het gaat immers over Heerenveen, en heel veel Leidsch Dagblad-abonnees zullen hier niet rondhangen...
Jeffrey Talan (38) geniet in de Friese schaduw van werk als assistent-trainer
De man van de techniek en de details
Heerenveen – Geen volle tribunes, klaterend applaus en internationale televisiecamera’s meer. Katwijker Jeffrey Talan staat nog dagelijks op het veld, maar de schijnwerpers zijn gedoofd. Op winderige trainingsvelden en in lege stadions bouwt de assistent-trainer van Jong sc Heerenveen aan zijn trainerscarrière. Bij de club waar hij schitterde als speler. Een dag in het spoor van Talan.
Onder de rook van het Abe Lenstra stadion in Heerenveen liggen de trainingsvelden van sportpark Skoatterwâld. Talan is de lummel. Fanatiek probeert hij de bal af te pakken van het kringetje jeugdige talenten, dat zich om hem heen heeft geposteerd. Het lukt, vrij snel. De pijn van de zwakke knie –die Talan op 32-jarige leeftijd dwong te stoppen- gaat nooit helemaal over. Maar er is mee te leven. ,,Als trainer kan ik mijn ei kwijt. Lekker voetballen met die jongens, dat blijft het mooiste dat er is. Eens per week voetbal ik nog in de zaal. Voluit gaan betekent twee dagen herstellen.’’
Geruisloos rolde de creatieve middenvelder het trainersvak in. ,,Vanaf het begin heb ik mijn draai gevonden’’, zegt Talan. ,,Heerenveen wilde me voor de club behouden. Via de jeugd, waarin ik de D1 en de C1 trainde, ben ik assistent-trainer van het beloftenteam geworden. Sinds kort doe ik ook de techniektraining voor spelers uit vrijwel alle elftallen. Ik ben carrière aan het maken.’’
Talan lacht er tevreden bij, terwijl hij roert in een bekertje cappuccino, zittend in het spelershome van Heerenveen. Achter hem gooit Henk Timmer pijltjes in een dartbord. Arnór Smárason komt binnen met een muts op. ,,Mogge’’, zegt hij tegen Talan, die in een kopje cappuccino roert. ,,Trainer, ik ben ziek. Verkouden. Ik speel niet mee vanmiddag, denk ik.’’
Dat de sympathieke Talan zichzelf als een ‘rustige trainer’ omschrijft, wekt weinig verbazing. ,,Spelers mogen fouten maken, ik laat ze dingen zelf uitproberen. Soms kan ik boos en hard zijn, maar dan moeten er wel heel stomme fouten aan vooraf gaan. Over het algemeen ben ik kalm en geniet ik ervan om spelers nieuwe dingen aan te leren. Mijn doel is om spelers zo breed mogelijk te ontwikkelen. Daarvoor wil ik ze zoveel mogelijk oefenstof aanreiken, ook vanuit mijn eigen ervaring als professional. Als speler had ik mijn eigen trucjes, maar het is niet mijn bedoeling om Jeffrey Talan-klonen te creëren.’’
Thuis in Heerenveen staat de plank vol met materiaal van techniekgoeroe Wiel Coerver. ,,Daarvan hanteer ik een eigen interpretatie’’, verklaart Talan. ,,De oefenstof van Coerver is heel waardevol, maar vaak wat geïsoleerd. Een speler kan een heel mooie schaarbeweging aangeleerd krijgen, maar in de wedstrijd heeft hij natuurlijk te maken met een tegenstander. Daarom breng ik mijn spelers heel vaak in wedstrijdsituaties. Met een talent als Luciano Narsingh, die tegen het eerste elftal van sc Heerenveen aanzit, ben ik veel aan het ‘schaven’. In wedstrijden zie ik hem steeds iets beter worden. Dat geeft een goed gevoel.’’
Terwijl Talan aan het woord is, schrijft Johnny Jansen allerlei namen op een velletje papier. Spelers die ’s middags meegaan naar Emmen, voor een oefenwedstrijd. De hoofdtrainer van het gecombineerde beloftenteam van sc Heerenveen en FC Emmen kan goed opschieten met zijn assistent.
Het duo bezocht onlangs de Katwijkse derby op De Krom. In de kantine van v.v. Katwijk heeft men het misschien niet zo op blauwwit, maar hangt een Heerenveenshirt prominent aan de muur. Nummer 16. Talan. In Katwijk zijn ze ‘hun’ international nog niet vergeten, en dat gevoel is wederzijds. ,,Ik kom er graag’’, zegt Talan. ,,Katwijk is een gezellige club waar ik een mooie jeugd heb doorgemaakt en nog altijd veel vrienden heb. Ik hoop dat ze de topklasse halen.’’ Ook voormalig werkgever ADO Den Haag draagt hij een warm hart toe, maar inmiddels is Talan verworden tot een Fries clubicoon. Na de gewonnen bekerfinale in De Kuip mocht hij de eerste beker uit de clubhistorie uitreiken. ,,Dat was een zeer grote eer.’’
Talan beaamt dat de jeugdopleiding niet bepaald het vlaggenschip is van sc Heerenveen. De Friese club speelt al jarenlang met een vreemdelingenlegioen. Recentelijk ontving de jonge IJslander Arnór Smárason een ontslagbrief. Een speler die vrijwel zijn gehele jeugdopleiding in Heerenveen doormaakte en ook al regelmatig in het eerste elftal uitkwam. Zoiets raakt de kern van dat waar Talan zich dagelijks mee bezig houdt.
,,Arnór is een exponent van onze jeugdopleiding en heeft genoeg kwaliteiten om een eredivisiespeler te zijn. Ik ken hem al sinds de B-jeugd. Heel vervelend dat de club zo’n jongen wegstuurt. Van mij had hij best meer tijd mogen krijgen.’’ Ontmoedigend werkt het evenwel niet. ,,De jeugdopleiding van sc Heerenveen heeft toekomst. Wij vinden het al mooi als onze talenten het betaald voetbal in gaan en dat gebeurt regelmatig. Lukt dat niet bij Heerenveen, dan maar ergens anders.’’
Voor het Abe Lenstra stadion wacht de luxe spelersbus, die het beloftenelftal naar Emmen brengt. In de bus zitten voetballers –spelend met hun mobiele telefoon- uit Brazilië, Macedonië, Servië, België, Noorwegen, Nederland en ja, ook Friesland. Een generatiekloof tussen de muziek luisterende jongelui en de fanatieke kaarter Talan is er niet. ,,Veel van die jongens begeleid ik al sinds hun tiende jaar. Nú moeten ze het laatste stapje maken, naar het eerste elftal. Verreweg de moeilijkste fase van het proces.’’
Terwijl de bus door het lege Drentse landschap suist, bespreekt Talan de opstelling met hoofdtrainer Jansen. ,,Jeffrey en ik denken hetzelfde over voetbal’’, zegt Jansen. ,,Het gebeurt niet zelden dat we tijdens de wedstrijd exact hetzelfde van plan blijken als het gaat om wissels, aanwijzingen of omzettingen. Omdat we elkaar aanvullen, zijn we een goed duo. Ik houd de grote lijnen in de gaten, Jeffrey heeft oog voor details. Hij doet veel individuele gesprekjes en heeft met veel spelers een vertrouwensband. Ik zoek vaak het conflict op, Jeffrey nooit.’’ Jansen staart even uit het raam, naar een weiland zonder koeien. ,,En Jeffrey is betrouwbaar’’, zegt hij dan. ,,Misschien wel het allerbelangrijkst.’’
Na een uur doemen de lichtmasten van het Univé stadion op. Beter bekend als de Meerdijk. Normaal gesproken kan de bus voor het stadion parkeren, maar die route wordt nu geblokkeerd door paaltjes. Buschauffeur Jan weet wel raad. Hij rijdt de stoep op, wiel voor wiel. De kan koffie valt bijna om. ,,Het is geen jeep, hoor Jan’’, zegt een speler.
In het spelershome van FC Emmen biljarten Talan en Jansen. De laatste is duidelijk beter. ,,Dat ding loopt scheef af’’, knikt Talan. Voetballers blijven voetballers, ook als ze trainer zijn. Tijd voor serieuze zaken dan: de wedstrijd. De tribunes aan de Meerdijk zijn leeg. De zon schijnt volop, maar de dug-outs staan in de schaduw. Gebiologeerd staart Talan naar de wedstrijd. Op het puntje van de stoel, met een notitieblok in de hand. Een testspeler uit Brazilië voert een solo ver door. ,,Doe dat nou niet!’’ schreeuwt Jansen vanuit de dug-out. Uit de actie valt de openingstreffer. ,,Toch wel een lekkere actie hoor’’, mompelt Talan, nog voordat de goal valt.
Het Friese beloftenteam maakt er een show van, en vernedert de eerstedivisionist: 1-8. Heerenveen-trainer Jan Everse zit op de tribune, met de armen over elkaar. Hij ziet hoe de keeper van Emmen veel houdbare ballen doorlaat. Met zwaar Rotterdams accent: ,,Volgende keer moeten ze die jongen vertellen dat hij ook zijn handen mag gebruiken.’’
Enkele tientallen toeschouwers zijn er getuige van hoe Talan lachend de catacomben opzoekt. Alle trainers beginnen onder aan de ladder. Daar moeten we, in het geval van Talan, deze wedstrijd aan de desolate Meerdijk ongeveer plaatsen.
Hij maalt er niet om. Integendeel. ,,Deze rol is me op het lijf geschreven. Ik wil geen hoofdtrainer worden, en hoef niet naar een topclub. Mijn droom is om kampioen te worden met sc Heerenveen. Als assistent-trainer.’’ (Leidsch Dagblad)