Moderators: Beheerders, Fanmasters
DE ZUID schreef:Van mij mag, als hij idd het team aan het balle krijgt, voor één jaar bijtekenen.
Ik heb er echt vertrouwen in, dat Jan deze selectie aan het voetballen krijgt.
En dan met een paar gerichte aankopen doen we volgend jaar gewoon weer mee.
TWR22 schreef:Weet jullie hoe de club bij Everse kwam en wel zo snel? Ik wel en om het spelletje niet te flauw te maken: via Hiddink.
Squerrel schreef:TWR22 schreef:Weet jullie hoe de club bij Everse kwam en wel zo snel? Ik wel en om het spelletje niet te flauw te maken: via Hiddink.
Lol, wat ben jij ook een gast. Dit is mosterd na de maaltijd, staat in alle media.
Jan Everse, de voetballer
Door Johann Mast
Willem van Hanegem, Wim Jansen, Ruud Krol, Søren Lerby. Zomaar een greep uit bekende voetballers met wie Jan Everse in zijn te korte, maar boeiende profloopbaan op het veld stond. Van 1973 tot 1977 bij Feyenoord, van 1977 tot 1980 bij aartsrivaal Ajax, toevallig de club die hij vanavond treft als hoofdtrainer van SC Heerenveen.
HEERENVEEN – Zeven seizoenen professioneel voetbal maakten Jan Everse in financieel opzicht niet rijk, maar er zijn voetballers die in hun hele carrière niet half zoveel prijzen wonnen. Met Feyenoord werd Everse landskampioen en won hij de UEFA Cup, met Ajax pakte hij nog eens twee landstitels en een KNVBbeker. Hij speelde twee interlands (in 1975) en twintig Europa Cupduels. De keerzijde: in februari 1980, op zijn 26ste, moest Everse zich vanwege een enkelblessure laten afkeuren voor betaald voetbal. ,,Het dieptepunt in mijn loopbaan’’, zegt de interim-trainer van Heerenveen er dertig jaar na dato over. ,,Het gebeurde in een uitwedstrijd met Ajax tegen PEC Zwolle, het seizoen 1978-1979 was net begonnen. Ik kreeg een schop op de enkel en sindsdien was het helemaal mis met het kraakbeen. Er kwam nog een ontsteking in de achillespees overheen en ik lag er drie maanden uit. En dat terwijl ik net weer tegenOranje aan zat. Daarna was het ‘halen en brengen’.’’
,,In de voorbereiding op het volgende seizoen lag ik er weer uit en bij een trainingskamp in Afrika, die winter, was het weer mis. De doktoren – drie liefst - adviseerden een operatie, maar garanties op volledig herstel kreeg ik niet. Het was een Van Basten-enkel. Toen besloot ik te stoppen, want mijn vader (drievoudig international Jan Everse sr., red.) was op zijn 47ste invalide geraakt door onder meer een hernia. Daar had ik geen trek in.’’ Hij had op dat moment al aardig wat beleefd. Jan Everse leerde het vak in de jeugd van het Rotterdamse Xerxes en werd op zijn vijftiende ingelijfd door het grote Feyenoord van Coen Moulijn (een familielid), Willem van Hanegem, Rinus Israel en Ove Kindvall. Bij de amateurclub speelde hij als linkermiddenvelder of linksbinnen, maar bij Feyenoord werd hij door toenmalig trainer Ben Peeters op de linksbackpositie neergezet. Op die plek ontwikkelde Everse zich tot een speler met een behoorlijke techniek en een goede trap. Een aardige kopper was hij ook. Van zijn snelheid moest Everse het niet hebben, maar hij deinsde niet terug voor andere middelen. ,,Verdedigend was ik best kwetsbaar, wat ik soms compenseerde met een rotschop. Ik vond en vind dat binnen de lijnen alles geoorloofd is om te winnen, tot intimidatie aan toe. Tegenstanders vonden het niet zo’n pretje om tegen me te spelen. Aanvallend was ik beter dan verdedigend, maar dat was geen probleem als je bij Feyenoord en Ajax zat. Ik wilde het altijd voetballend oplossen, was een beetje een flegmatieke speler.’’ En eentje die, hoe jong ook, geen blad voor de mond nam. Everse kwam uit een rood nest, vader Jan was havenarbeider, echte Rotterdammers. Vader en moeder stemden op de CPN en dat deed Everse junior ook toen hij in 1973 voor het eerst mocht stemmen. ,,Daarna heb ik jarenlang PvdA gestemd, maar tegenwoordig ben ik rechtser. Dat krijg
je als je in een grote stad woont.’’ Ernst Happel haalde hem in 1973 al eens bij het eerste elftal, maar het was Wiel Coerver die de jonge Everse datzelfde jaar een echte kans gaf. Net in die periode besloot Everse anderhalve maand in staking te gaan, omdat Feyenoord hem een aanbieding deed die Everse niet aanstond. Onder druk van Coerver draaide de clubleiding bij. ,,Je was in die tijd lijfeigene als prof. Omdat ik daar tegenin ging, noemden ze me een moeilijke jongen. Maar ik heb nu eenmaal moeite met oneerlijkheid.’’ Hoewel Everse aanvankelijk Harry Vos voor zich had als linksback, had hij een stevig aandeel in Coervers succesploeg. In april 1975 resulteerde dat in een debuut in Oranje tegen België (1-0 verlies). Zijn tweede – en laatste - interland volgde een maand later tegen Joegoslavië (3-0 verlies).
Duidelijk werd, dat Everse nog geen international is, schreef Voetbal International (VI) na die wedstrijd, waarin de WK-vedettes Cruijff, Van Hanegem, Krol en Rensenbrink ontbraken. Everse: ,,Van Hanegem zei tegen me: ‘Zeg maar dat ik ziek ben’. Die had er geen zin in. Maar ik ben nog steeds trots op die twee interlands.’’ Het hadden er veel meer kunnen zijn, dat weet hij zeker. ,,Als Wiel Coerver was gebleven, had ik veertig interlands gespeeld.’’ Maar terwijl bondscoach George Knobel hem net had meegedeeld dat de jonge Feyenoord-verdediger bij de Oranjeselectie zou zitten voor de EK-kwalificatiewedstrijd met Polen, in september 1975, verloor Everse zijn plaats bij Feyenoord. Bij Oranje brak Hugo Hovenkamp even later door. Smalend: ,,Coervers opvolger was
een Pool, Antoni Brzanzczyk. Die kon er helemaal niks van. Net in die periode kwam ik regelmatig in het sterrenelftal van de week van VI. Op een gegeven moment kreeg Wim Rijsbergen mot met die Pool. Ik nam het voor Wim op, maar het einde van het liedje was dat ik naast het elftal werd gezet en Wim speelde. Brzanzczyk keek natuurlijk wel uit om Rijsbergen, vaste international en een van de sterren van het WK, te passeren. Ik stond veel lager in de pikorde.’’ Bovendien werd niet gepikt dat
Everse semiprof was. Op advies van zijn vader deed hij er een studie naast, aan de ALO. Daardoor kon hij alleen ’s avonds trainen. ,,Het was loodzwaar, maar mijn vader had gezegd: ‘Zorg dat je je school afmaakt, dan hoef jij niet in de haven te werken’. In het jaar dat ik naar Ajax ging zakte ik voor mijn eindexamen. In Amsterdam ben ik fullprof geworden.’’ Everse was zo’n beetje de eerste Feyenoorder die naar Ajax overstapte. Ook in die tijd lag dat gevoelig, alleen al in zijn eigen familie, maar de rivaliteit was toch minder beladen dan nu. Ruud Krol en Wim Suurbier maakten zich sterk voor zijn komst. De twee internationals vonden het merkwaardig dat Everse bij Feyenoord zo weinig speeltijd kreeg. ,,Ajax was nog steeds top en ik wilde gewoon spelen. We hadden een jonge groep met spelers als Tahamata, Arnesen en Lerby. Maar wat een ongelooflijke mentaliteit had Ajax: altijd de beste willen zijn, enorm streberig. Het ging daar alleen maar om winnen. Altijd die uitstraling, die flair dat je onverslaanbaar bent. Soms stonden we in de spelerstunnel naast onze tegenstander
en die gasten keken dan allemaal naar de grond. Die durfden ons niet aan te kijken. En dan riep Tscheu La Ling: ‘Het staat al 2-0, Jantje!’ Dat is zo’n mooi gevoel, zo moet Heerenveen ook gaan denken: maling aan iedereen.’’ De trainer Jan Everse spiegelt zich het meest aan Tomislav Ivic, de
tactisch ijzersterke Ajax-coach uit zijn eerste jaar. En tot op de dag van vandaag moet de Rotterdammer zich thuis verantwoorden voor zijn Ajax-periode. Bij een nederlaag van Feyenoord tegen de rivaal, zeggen ze: ‘jij vindt het zeker wel leuk, hè.’ ,,Onzin’’, zegt Everse. ,,Mijn hart ligt
bij Feyenoord.’’ Hij verbaast zich wel eens over die Rotterdamse naijver. In de jaren negentig bezocht Everse met zijn schoonvader een Feyenoord-Ajax. In de rust leidden de Amsterdammers superieur met 0-3. ,,Mijn schoonpa zei: ‘ik ga effe koffie halen’. Hij is niet meer terug gekomen. Linea recta
naar het station gelopen en op de trein gestapt.
massan schreef:Is dat stuk nog ergens terug te vinden?
HEERENVEEN – Het is even wennen: het altijd kritische publiek in het Abe Lenstra-stadion trakteerde de spelers van SC Heerenveen zaterdagavond ondanks het verlies (0-2) tegen Ajax op een welwillend applausje, maar de trainer telde op zijn vingers na wat hij allemaal fout had zien gaan. Al in zijn tweede wedstrijd trok Jan Everse de conclusie die insiders aan het begin van het seizoen trokken: ,,Het heeft uiteindelijk allemaal met kwaliteit te maken. We missen voetbalgogme.’’ En, verrassender: ,,Wat zijn ze snel moe!’’
..........
De defensie van Heerenveen maakte al in de eerste helft een onzekere indruk, maar Everse en zijn kersverse assistent Dick van Burik ontploften zowat toen ze Goran Popov kort na rust opzichtig in de fout zagen gaan. De Macedonisch international, die
kort ervoor de bal al hulpeloos had weggetrapt, gaf Marko Pantelic alle ruimte om het hoofd van Dennis Rommedahl te vinden: 0-1. Diens ‘bewaker’ Kristian Bak Nielsen stond erbij en keek ernaar. Everse, met Rotterdams cynisme: ,,Ze zeiden dat Popov 25 interlands heeft gespeeld, maar niet voor Brazilië hè. Zo’n fout kan gewoon niet. Ik heb respect voor de tegenstander,
maar je moet dit Ajax niet groter maken dan het is. Die bal moet gewoon weg. Als je het zo oplost dan is dat heel erg nonchalant en arrogant. Ik zeg: in die situatie het stadion uit die bal. Die beelden zal ik ze deze week twintig keer laten zien en dat is dan nog geen garantie dat het verbetert.’’ Ook bij de rode kaart van Christian Grindheim, in de 73ste minuut, had
Everse zijn bedenkingen bij de slimheid van zijn speler. De Noor haalde de counterende Rommedahl van achteren neer, een duidelijk verhaal. Toch maakte scheidsrechter Ruud Bossen er verder een potje van; Gregory van der Wiel had uit het veld gestuurd moeten worden na een charge op Paulo Henrique, maar kwam er vanaf met geel. Daryl Janmaat kreeg geel, terwijl hij Luis Suarez – in de slotminuut pikte de topscorer zijn goaltje mee - niet eens raakte. En Kristian Bak Nielsen ontsnapte aan geel bij een overtreding op Pantelic. Zeker, Everse vond de uitsluiting van Grindheim op zichzelf terecht. Maar: ,,Ik had het zelf op dat moment niet zo gedaan, ik was met die speler meegelopen. Onze drie middenvelders missen voetbalgogme. Ze zijn allemaal hetzelfde en ze spelen de hele wedstrijd in de zesde versnelling. Die konden al na een half uur aan de zuurstoffles,
ze zaten er helemaal doorheen. Dat verbaast me. Dan kun je dus geen druk meer zetten en Ajax rekent daar in de omschakeling genadeloos mee af. Soms moet je meer rust brengen. Daar zullen we nog hard aan moeten werken.’’ Everse heeft haast een telraam nodig voor de verbeterpunten die hij opsomde: te weinig scoren, knullig verdedigen, te snel de moeilijke oplossing zoeken, onnodig balverlies, te weinig halen uit dode spelmomenten, ren je rot op het middenveld, positiespel dat beter moet, onderlinge coaching eveneens. Het heeft allemaal met kwaliteit te maken, weet de puinruimer-voor-vier-maanden. ,,Soms zie je dingen waarvan je denkt: hoe is het in godsnaam mogelijk? Maar voetbalgogme leer je niet, dat heb je of niet. En een trainer kan een speler niet alles leren.’’ Dat gezegd hebbende: ,,Toch heb ik er een goed gevoel over. We hebben best een behoorlijke ploeg. Na zo’n pot overheerst toch de teleurstelling, want zo slecht deden we het nou ook weer niet. Voor de nabije toekomst heb ik een goede basis gezien. Er is weer strijd, er zit een enorme beleving in en ze lopen niet meer naar elkaar te kijken. Die gasten willen weer. Dat is het positieve.’’
Jeroen schreef:Hij mag alleen blijven als hij er wat aan weet te veranderen. Als hij Popov een foutloze wedstrijd laat spelen ben ik om...
ALS 26.000 schreef:Hij noemt ze nog net niet domme hardlopers.
ALS 26.000 schreef:Ach, verheerlijk Trond aub niet teveel. Die man speelde bagger voetbal.
ALS 26.000 schreef: ...maar aan de andere kant, om te zeggen dat al je 3 middenvelders gogme missen is wel dodelijk, want dat is niet echt goed voor het vertrouwen van zulke jongens. Hij noemt ze nog net niet domme hardlopers.
Ach, verheerlijk Trond aub niet teveel. Die man speelde bagger voetbal. Nu hou jij daar als baggeraar misschien van maar ik niet.
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 41 gasten