Yme rot op. Ik hoorde het zaterdag weer. Laat het duidelijk zijn, ik erger me ook aan de zuinigheid van de club en ook ik vind dat er best wat meer besteed mag worden. Kritische geluiden zijn een logisch gevolg van de lage stand op de ranglijst en het slechte voetbal. Dat is allemaal prima.
Maar jongens, kom op, slaan we niet veel te ver door? Yme rot op? Volgens mij begrijp je dan niet helemaal wat deze man allemaal voor de club doet en heeft gedaan. Prima, hij draagt de club nauwelijks uit, hij maakt geen reclame voor de club, hij is saai en je kunt het oneens zijn met het huidige transferbeleid of zelfs met het supportersbeleid. Maar oprotten? Kom op zeg, doe eens even normaal.
Na twee wedstrijden kwamen de fluitconcerten en een paar spreekkoren alweer van de tribune af. Zijn we vergeten dat we vorig jaar de beker hebben gehaald? Dat we gewoon weer vijfde zijn geworden? Dat we momenteel weer de groepsfase spelen van de Europa League door nota bene de nummer twee van de Griekse competitie te verslaan?
Het is prima om ambitieus te zijn. Je kunt het oneens zijn met bepaalde beslissingen. Ik had ook verwacht nou eens een stap te kunnen zetten. Ik snap ook niet waarom Twente ons inmiddels voorbij is gegaan. Maar doe wel even normaal.
Dit bericht van Torcida is wat mij betreft nog het toppunt. Yme heeft natuurlijk helemaal gelijk. Op het moment dat het bed werd geplaatst en Yme kort daarna deze reactie gaf, had Heerenveen net de groepsfase gehaald en had Heerenveen 4 punten uit vier wedstrijden. Waar hebben we het over? Waar gaat deze kritiek over? Het is supportersretoriek van de bovenste plank.in het lc gaf yme zijn persoonlijk mening op de actie met het bed van boer jan, hij gaf als antwoord, de supporters zijn kortzichtig en schijnbaar de bekerfinale vergeten. als voor yme dit feit zo zwaar weegt waarom word sollied dan ontslagen.
waarom probeerd hij zo hun eigen falen te verbloemen, maw met twee maten meten, wij mogen hen er niet op aanspreken en maar hij ons wel?
We zijn verwend. We lijken wel Ajaxsupporters. En als ik me ergens voor schaam...